Pagina's

Als de spoken niet meer zouden zwijgen

Er bereikte ons per snelpost een bericht van de heer Joseph Goebbels waarin deze niet tot onze verbazing de loftrompet stak over de Verenigde Vlaamse Pers. Hij sprak vol lof over hun ondersteuning van de krieg en hoe ze zich inzette om hun diensten te leveren aan het Vlaamse Volk en hun furher. Het was wel even wennen geweest dat de Joden niet meer volksvijand 1 waren en men beter vlees te pakken had. Maar het was wel geniaal. En zo ging zijn gedram maar door. Het smakeloze schrijfsel lag al klaar voor in het vuur te belanden toen mijn oog viel op een kleine zin in de tirade. "Men had uitstekend werk verleend om te zwijgen over de 7000 Antwerpse terroristen. Over welke mensen had de Joseph het nu?
Enig navragen en opzoeken bracht aan het licht dat er een optocht van 700 mensen was geweest die vergezeld was van 7000 Antwerpse slachtoffers van legerterreur.
Ze waren niet de enige 7000 in Antwerpen, maar deze konden het niet laten en verbraken een 350 jaar oud stilzwijgen om hun recht van verdraagzaamheid en vrede op te eisen. Ze waren ooit met zijn allen afgeslacht door troepen ter beveiliging tegen terreur. Bij gebrek aan intresse van de Pers hier een kort verslag van de 7000 aanwezigen die elders vergeten zijn.
De eerste deelnemers waren een absolute verrassing, een gemengde delegatie uit verschillende landen van Europa getooid met kurkassen en kettingen stond erop om zijn steun te betuigen en na 350 jaar te verklaren dat ze absoluut spijt hadden dat ze gelijkenis vertoonde met figuren uit donkere tijden zoals de 21e eeuw. Het was een zicht om in tranen uit te barsten hoe de ooit zo trotste en stoeren helden van de Citadel een voor een kwamen aangestompeld en nog erger bevreesd keken dan een Burgermeester op een Sinksenfoor. 
Maar na deze trieste delegatie was de vloed niet te stoppen. Kinderen, Vrouwen, Mannen en nog wat waar het niet meer duidelijk was wat het ooit geweest was. Even deinsde ze achteruit toen ze de kettingen zagen maar dan zagen ze de tranen en de stenen begonnen zich om te keren. Zoals het echte Antwerpenaren betaamd wisten ze direct wanneer het tijd was om te feesten.
Er waren enkele heren, ik weet niet meer van welke tijd of land, die zich vreselijk stoorde aan de sodomie en overlast die er dan gepleegd werd. Het was tegen een of ander godheid met 5 poten, 6 staarten en een halve kop en zonder hart, als ik het goed verstaan heb. Zoals de grote god toch nooit had bevolen moest men als waardige geest zijn moordenaars toch haten minstens nog 1000 jaar langer. Het was compleet ongehoord dat men niet enkel zijn naam nog wist maar na al die jaren nog durfde te zingen. Er gebeurde met die heren wel iets vreemd. Ze zagen er om te beginnen al niet erg fris uit maar hoe verder hun uitleg vorderde hoe grijzer en vager ze werden. En ik weet niet eens of ze nu zo hard zuchte of het de wind was die ze moe was.
Maar nu terug naar het feestgebeuren. Het was een vreemd gezicht je zag er mensen rond lopen in geel en oranje en zelfs een vleugje groen en rood. En daartussen vlogen de wit rode schimmen rond tegen en door elkaar. En hoe langer de tonen van mensen weerklonken hoe drukker het werd. En dan werd het plots stil. Het was zo ineens dat ik omkeek of die Citadel ook niet was meegekomen maar zeg enkel wat politieagenten benzine drinken. En wel 7000 witte gezichten keken vol afschuw naar dat gebeuren. Ik snapte er geen sikkepit van ze waren toch rustig, deden geen vuile dingen en hielde zelfs hun handen thuis. Zelden ze zo braaf gezien en toch.... 
En dan klonk de traan stil door en nog 2000 tranen volgde. Het waren niet die agenten waar men zo naar staarde maar het gruwelijke besef dat 350 jaar later daar de druppels olie neervielen die getuige waren geweest van een nieuw bloedbad van ontspoorde hebzucht. De namen van Nigeriaanse dorpen die niet meer bestonden klonken tegen de ruines van een rechtshof en kaatste terug in duizenden namen. En hoe kon ik ooit uitleggen dat we het niet wilde weten?
Was ik even blij dat die niet zo lang duurde en de hele stoet zich in beweging zette. De triestheid liet me niet los maar de veerkracht van die geesten was aanstekelijk. Ze keken vol trots naar wat eens hun muren waren geweest en zagen dat het goed was. Hier en daar wees men naar een oude herinnering of werd stil waar de herinnering een gruwel werd. Maar niets kon hun entoesiasme temperenen. Heel vertederend kwam zelf een klein spookje naast me lopen en trots vertellen dat ze al 9 van de 10 geboden had geleerd en ja ze kon ze alle vlekkeloos opzeggen. Enkel jij zult niet doden kon ze maar niet begrijpen. Dom kind toch, hoe kon ze nu niet snappen hoe laat het was als je iemand mocht doden.
Niet alles kan verteld worden maar het slot kwam hoe dan ook veel te vroeg. Nog 1 spook wilde even vooraan staan, Hij dankte ieder voor zijn aandacht en inzet maar moest wel vertellen dat men voor vrede nog even moesten wachten. De aanvraag tot recht en draagzaamheid en vrede was goedgekeurd maar moest nog door de adminstratie en er ontbraken nog enkele honderden menselijke voorspraken. Maar de moed niet verliezen galmde hij. Npg een tien keer en we zijn er dan kunnen we in vrede gaan slapen.

En toen werd het doodstil


De vrouw is de schuldige.

Dat Barbertje moet hangen is wel gekend maar minder gekend is dat dat snode wezen ontsnapt is aan de galg en het de arme Lorenzo die haar verzorgde en voede is die mocht hangen. Dit rechterlijk falen doet de vraag rijzen of we niet te voortvarend zijn om mannen schuldig te houden voor terreur, oorlog, verkrachting, extremisme en andere misdaden.

Laten we zoals het bij Barbertje past maar direct beginnen met de schuldig verklaring. De vrouw is de schuldige niet van enkele kleinigheden maar van alle kwaad in deze wereld en in het bijzonder datgene wat verbonden is met moraliteit als religie en respect. Onderstaande foto vlak bij waar Graaf De Merode dodelijk gewond werd door brutale hollandse vrouwen wordt dit volmaakt belichaamd.

De wereld van verderf ligt aan haar voeten, de religieuze verdeeldheid piekt satanisch rond haar op en zelfs de haan van verraad ontspruit uit haar gedachten. Kortom al wat maar kwaad ruikt en terreur is rond 1 verdacht subject haar kont draaiend naar een verlaten politiepost omdat haar terreur te erg werd. 
Maar kunnen we nu de schuld van haar dan aantonen al is die duidelijk genoeg? 

Zeker de eerste stap in de misdaad die dit wezen zette was de onschuldige en zo trouwzame man te verleiden tot dwaasheid en wangedrag. Ze deed dit op een gerafineerde manier haar boosaardige natuur eigen. Hij dacht dat hij zichzelf en de wereld kende en dan komt zij met de vraag af wie hij nu echt is. Staat daar maar heb je een decenia en meer je kloten afgedraaid op schoolbanken, heb je de verwensingen en pesterijen van klasgenoten en leerkrachten met heldemoed doorstaan. En dan stelt men je ongezouten en zonder medelijden je hele zijn in vraag. Ben jij wel die held en wel die wijsheer? Menige held is zo op een paar seconden ingestort en overgegaan tot allerhande dwaasheid.

Maar de boosaardigheid houdt niet op. Na de absolute vernedering volgt het ander uiterste en volgt het bevel om als God te zijn. Creeer de mooiste wereld, kleurt de helderste bloemen en beslis over leven en dood. En dat is geen vraag maar een bevel. Als het slachtoffer nog niet gek was dan wordt hij het nu wel.

Alsof dit nog niet genoeg was heeft ze nog gruwelijkere middelen in haar arsenaal. Ze doet zich braaf en heilig voor en dan volgt de smeekbede om haar eer en gebroed te beschermen tegen andere ongelukkigen in haar web. Of het nu de bisschop, de krantmagnaat, de bankier of de generaal is niemand is immuun voor haar laster dat ze haar bepotelen. En ons arme slachtoffer al zeker half gek mag weer op de baricade gaan.

Maar dan luiden de alarmklokken pas echt, er is niets gebeurd maar daar zijn de terroristen van de volgende generatie al. Alsof ze zelf geen eten kan geven wordt van ons slachtoffer verwacht dat hij ze voedt, erkent en uitlaat. Men, zou voor minder een kleuterschool gaan opblazen.

Als men deze en andere eisen niet ijverig opvolgt breekt ze de arme man compleet. Eist het recht op voor de kat en auto en verpest het gebroed terwijl de edele man ze tot mensen poogde op te voeden. Het spreekt voor zich dat er weinig goeds voortkomt uit dat nageslacht en dat het volop zich bezig houdt met misdaad en terrorisme.

Als na een paar decenia de martelgang lijkt op te houden dan volgt de doodsteek en wordt de onschuldige beticht van geweld en terreur. Zo men niet zelf in wanhoop wat geschoten heeft zijn het wel de nakomelingen die gebroken, verdeeld en getraind voor het verderf bommen gooien. Als men echt ontspoord wordt men zelfs zoiets als politie of soldaat. En de echt verloren gevallen worden bankier of politieker.

En zo kan ik nog wel even doorgaan, de slotsom is duidelijk dat de arme man niets verkeerd heeft gedaan dan een monster gevoed en bemind te hebben. Al volgende trieste feiten van uitbuiting, van geweld tot moord zijn niet zijn schuld maar die van haar.

De vrouw is de SCHULDIGE, wordt niet gehangen en danst op onze arme dwaas 
en zelfs de Goden lachen ermee....

Welkom in de hel

Wie ben jij is een vrij eenvoudige vraag die de veiligheidsdiensten en ander lieve toeschouwers wel vlot kunnen beantwoorden. Ze kunnen er gemakkelijk een paar kaften vol aan papier over schrijven. Maar wie zijn we nu echt?
En zo hebben we wel allemaal een facebookpagina waar de levenslijn beschreven wordt. Twitters volgens het aantal prestaties op de voet op en nog tal van registraties waar we van onszelf proberen een karikatuur te maken. En waarom niet? Dat is toch lachen geblazen.

Wie ben je nu eigenlijk is nu wel de vraag? En dat is blijkbaar een serieus probleem. De indruk wordt gewekt dat de mensheid ergens bij de eeuwwisseling opgehouden is te bestaan en overgenomen is door een buitenaardse beschaving van de planeet Cartonia. Er zijn geen mensen meer maar enkel van die afbeeldingen met weinig menselijkheid en een monster qua wat de mens is.
Een kenmerk van de cartonianen is dat ze de complexheid van de mens missen. Dat maakt het voor hen zo gemakkelijk om deze over te nemen. Als men er een afbeelding van maakt is dat duidelijk zichtbaar. Maar nog meer merkbaar is dat in de gedragingen van de overgenomen wezens. Zijn ze nu nog mens of cartoniaan?

Welk van de miljoenen instrumenten men ook gebruikt om hen te ontleden ze hebben maar 1 welgedefinieerd gedrag. Dit doorbreekt zelfs de grenzen van harde wetenschappen en maakt brandhout van sociale, religieuze en politieke variatie die de mens zo kenmerkte. Er is geen veelheid meer zelfs de drieeenheid is ten ziele gegaan enkel de Eene is er. Niet 1 uniek wezen waar men in primitieve tijden de mens probeerde te vangen maar 1 over miljarden wezens heen.
En dan doet de vraag rijzen of de mensheid nu beter af is met de Cartonianen dan de zo vervloekte Homo Sapiens, of dat nu die primitieve eenheid of recentere veelheid zou zijn.

Wie of wat goed is laat staan perfect is kent eindeloze betwistingen. De kern hiervan is wie of wat bepaalt wat goed Is. Zo is er vanzelfsprekend een breed verschil of een Cartoniaan of een Aardling dat doet. Maar voor een correct antwoord moet men dat toch opzij schuiven. De meeste van de keuzes over goed of kwaad komen neer op dat de volmaakte Cartoniaan vanzelfsprekend is. Dat volmaakt kan wel volledig goed of volledig slecht zijn, ik zal dat verder als perfect weergeven. Al zal wat dat is verschillen naargelang wat men als goed of slecht bepaald.
Een moeilijkere vraag is hoe het nu met de Mens zat. Volmaaktheid hiervan bepalen is een onmogelijke taak. Zij is zo complex dat de meters gewoonweg op tilt slaan, stilvallen of als razenden beginnen te tikken. Zij Is immers het product van de aardse schepping, het beeld van God, het einde van een evolutie, de laatste reïncarnatie. Allemaal zaken waar oneindig en overcomplexiteit de norm zijn. Men vind er zeker foutjes aan maar men heeft die amper gevonden en er duiken een legioen aan deeltjes op die alles verstoren. Een betere versie zal er in de toekomst wel komen. Maar naar de norm en metingen van vandaag is perfectie onmogelijk en helemaal niet te vinden.

Zijn we nu niet echt overgenomen door de Cartonanen? Maar waarom is er dan zoveel twist en twijfel over die perfectie? Men is het niet en het is onmogelijk.
Ik ben alleen mezelf en die versie is niet perfect maar wel goddelijk. En blasfemie van die God is enkel strafbaar met de hel van ermee opgescheept te zitten. 
Jaren kan men proberen dit te vermijden, kapitalen en legers inzetten om het te bestrijden maar er is geen andere straf die men kan krijgen.
Niets maar dan ook niets zal iets veranderen aan dat zijn.


Welkom in de hel dan maar.

En wie die niet aanstaat mag naar Cartonia vertrekken.