Het meest heilige ding in onze moderne wereld is wel de scheiding der machten. Maar zo modern is dat idee wel niet. De officiële oorsprong ligt rond de revoluties van de 18e eeuw, niet hypermodern maar niet zo heel oud. Maar als men verder kijkt ziet dat de oorlogen en scheidingen van de 16 eeuw ook al rond een scheiding van macht draaide. Ook de gilde strijd met de gekende Guldensporenslag vocht erom. Maar niets kan onze heiligheid zo mooi verantwoorden als dat schouwspel dat we al duizenden jaren keer op keer weer vertonen, we worden er nooit moe van.
Dat zal, by God, wat schoons zyn deze keer!
We moeten natuurlijk op God vertrouwen om het moois te zien. Of wat men eigenlijk hiermee bedoeld op onze menselijke goden en halfgoden. Geen uitzending, gen show kan schoon zijn zonder de vele inspanningen van onze woordvoerders. De heiligheid van de machtscheiding staat en valt met heiligheid van macht, bezit en andere gelijkheden. Maar wees gerust het zal schoon zijn want alle goden staan er achter.
Dit weet ik waarlyk niet, men zegt hy is hanootzri
Over wie gaat het, ik weet het niet echt. Hij heeft zeker niet veel aanzien. Ik geloof dat hij iets als schrijnwerker was of was hij daar niet goed voor en was het iets in de bouw of met staal. Ik weet het niet maar het was niet zo belangrijk.
Ik had dien dag een splinter in myn voet
Het is nog gebeurd en een van de vorige keren was niet zo leuk. Men was ziek van het straatvuil. De winter wou maar niet voorbijgaan. En zo veel bezigheden vroegen echt alles om de vertoning te volgen. Het stoorde al volop de pret.
De dief die u bedroog
Dat verhaal is zeker leuk. Stel je voor die dief wandelde gewoon binnen en vroeg een doosje om zijn spullen in te steken. En ik was zo bedrogen dat ik het hem nog gaf ook. Maar hoe kan ik nu in een dief geloven als ik zo bedrogen was om hem te verwarren met een Hercules. Ik weet het is ongelooflijk maar echt die dief durfde mij zo bedriegen en dan nog niet direct doodgaan.
Is niet zoo zwaar van bouw, zoo forsch van leest
De man, een kind bijna nog, waar het nu om gaat is zeker niet zo stoer. En ik kijk nu zeker wel uit. Deze man zal nog wel even spreken. Die zal nog wel even terugkomen en ons vermaken met zijn pogingen om nog wat te leven. Komaan laat ons toch onze kinderen vanuit hun bed halen. Schuif even op lieve man. Er valt iets moois te zien.
Die and're dief
Die andere hebben ze gezocht in treinen, bussen en vliegtuigen. Ze hebben uren telefonie uitgeplozen. En iedereen wist zich bedrogen. En de onverlaat was zo vervelend om ons maar niet te willen plezieren. En ik had hem nog wel een mooie schijf met dans muziek op bezorgd. Zo bedrogen en dan niets van vertoon voor onze kinderen. Hoe is het toch mogelijk.
Wie jaagde 'm weg?
Die dief? niemand. O je bedoelde iets anders. Er is toch zoveel volk weggejaagd. Het had iets te maken met scheiding. Nee, niet die van een haarscheiding. Het was iets met hardwerkende en gerespecteerde belastingbetalers die zich volop wijden aan het brengen van heiligheid. Die man was echt verschrikkelijk en joeg op al die grote professionele bijdragen. Je had het moeten zien.
En van de wiss'laars in den tempel
Dat was natuurlijk verkeerd. Geld hoort toch niet de boel te beheersen. Welke politiek kan nu goed zijn als ze enkel op geld steunt. Hoe kan men nu bidden en aan geld denken. Of hoe kan men nu op basis van geld over mensen heersen. Het was dan ook een pracht van een schouwspel, het geld vloog alle kanten uit.
Ja, juist! Wy allen gingen mee, de heele buurt
En met zijn allen gingen we mee en hebben we veel opgeraapt. Iedereen was er.
Eilieve, zie . . . die vrouw! Zou dat z'n vrouw zyn?
Er moet natuurlijk wat seks bij komen. Anders is de vertoning niet compleet. Het gaat hem natuurlijk niet om iets goed. Geld vind hij blijkbaar niet echt belangrijk, die andere dief was iets anders. Maar seks zal het wel zijn, al die maagden en zelfs mannen zullen hem wel bewogen hebben.
Schuif niet zoo heen-en-weer, m'n kind, dat doet me pyn!
Kind toch, zit nu eens stil. Ik vertel je later wel eens wat mededogen betekent maar heb het nu eens voor je vader en zit stil. De vertoning gaat zo beginnen. Zeur nu toch niet over die vriendjes en hoe ze je uitlachte.
Ge hoort het, Ben Daöud . . . dàt maakt hem zwak
Het valt te horen en te zien. De kogels vliegen, slag na slag komt er op zijn rug. Het bloed spuit volop. Schuif even op zodat het kind beter kan zien.
Komt mee, komt mee, daar is wat schoons te zien!
Kom dan, zulk showspel mag je toch zeker nooit missen.
Wat hy misdeed? 'k weet niet wat hy misdeed,
Ik weet het ook niet. Men zegt zelfs dat hij het werk van een heilige deed. Maar dan zal hij toch zeker voor een mooi schouwspel zorgen.
Komt mee, komt mee, daar wordt 'n man gekruist!
Hoera, hoera voor Golgotha!
Ik ben wat moe, m'n beste Tine!
Men wordt er moe van.
Maar hoe zou men nu ooit kunnen stoppen met verhalen over de waanzin van de scheiding. Nee niet de scheiding van geld, seks, macht en andere heiligheden. Iedereen weet wel dat dat onzalige huwelijken zijn en zelfs het bed vol splinters en beenmerg zit. Het is die enorme waanzinnige scheiding van menselijkheid en de mens. Men eist geld voor onderwijs en klaagt dat kinderen niet dom genoeg zijn. Men denkt dat een betaalde huurling meer zou kunnen dan een volledig toegewijde timmerman. We vereren kinderen als afgoden en offeren ze aan de nog grote moloch van bezit. We sleuren ze onder de genoegens van de oompjes weg om het schouwspel van bloed en tranen te verheerlijken. Men wordt er terecht wat moe van maar het schouwspel is toch zo mooi dan is elke moeheid van geen tel en anders is er Tine nog...
Maar . . . koop nu ’n revolver, schaf en trek u ’n wambuis aan,
van staaldraad, want denk er aan:
"Charitas odium parit!" (liefde baart haat)
Amsterdam, 8 Juni 1861 - Multatuli
