Terwijl men gewoonlijk constant met moslim bedreiging en sharia om de oren wordt geslagen, gebeurt er nu iets uitzonderlijk. Brave nazistem lopen hand in hand met nog bravere moslims en porren de ook al brave maar wat luie politie aan tot meer ingrijpen. Men zou bijna tranen in zijn ogen krijgen van die multicultuur in zo'n eendrachtige actie. Aileen is het wel niet de multicultuur van de menselijkheid maar een multicultuur van de haat. Het meest wreedaardige dat men gemeen heeft in de diverse culturen, de zedenpolitie.
De plaats van gebeuren is het Antwerpen-Noord gebied, pers spreekt van de Antwerpse Seefhoek maar qua ligging is dat maar een zijgrens. Waar het om gaat is het gebied ten Noorden van het Centraal Station aanleunend bij de leien. De ondergrens wordt gevormd door de arbeiders woongebieden die grenzen aan Borgerhout. Getekend op een kaart is het ongeveer een hartvorm vertrekkend aan het Astrid Plein (Centraal Station)
Dit gebied speelt een belangrijke rol in de Antwerpse geschiedenis sinds de 16e eeuw. Het was het gebied van de Antwerpse hagenpreken en later het smokkelgebied tijdens het het beleg van Antwerpen. Aan deze glorie kwam een eind toen het Antwerps stadsbestuur de misdaad ging beknotten en goed gedrag ging invoeren en hiermee de stad in eeuwen ellende stortte. Het gebied kreeg dan meer te maken met de onderbuik van Antwerpen en werd de officiële prostitutie zone gevolgd door de genoegens van drank. Hiermee werd de toon gezet voor een verdoken haat-liefde verhouding. Enerzijds was het de bron voor de basisbehoeften van een bruisende stad en anderzijds was het te ongehoord om naar te kijken.
Een situatie die voortging tot het einde van de 20e eeuw. Het heilige stadsbestuur vond het toen nodig om de prostitutie er na 400 jaar weg te jagen. Er was zeker een hoop ellende en misdadigheid mee opgekomen. Slavenhandel en kinderprostitutie woekerde er hevig. Maar deze echte criminaliteit kreeg geen aandacht, het ware de stoute vrouwen van de vleselijke geneugten die op de brandstapel euh uitzettingscentra en gevangenis mochten rekenen. Voor de echte criminelen zoals pooiers was er welgeteld 1 cel voorzien. Slavernij en kinderhandel is dus nooit aangepakt en heeft rustigere oorden opgezocht. Een kleine verbetering voor de buurt zelfs maar dat beter noemen is pervers.
Naast seks kwam men dan op het andere buurt probleem, men dronk en rookte als een ketter. De laatste jaren concentreerde men zich vooral op bestrijding van de ongehoord genietende mens. Zoals watermetingen al hebben aangetoond is genieten in Antwerpen wel een algemene plaag en zelfs het meest uitgesproken in het Zuiden van Antwerpen rond het oude bezettingsfort. De metingen waren niet gedetailleerd genoeg om het schoon verdiep te isoleren maar enige piek aldaar is niet uitgesloten. Wat zeker wel het geval is is dat rond de Grote Markt naast een uitgebreide officieele genotshandel een weelderige alternatieve genotshandel bestaat. Maar zulk genot is ongehoord voor de meer arme bevolking, die zich in gebeden en vroomheid moet bezinnen waarom god hen met hun ellende straft. Deze uitspraak dateert wel uit de 17 eeuw maar met wat variatie geldt die nog altijd zo niet meer.
Deze uitspraak leidt ons naar een van de laatste taboes van de mensheid, de zedenpolitie. Het is een vreemd taboe, de meeste taboe kennen hun stilte omdat we ze afkeuren en niet willen kennen. De al aangehaalde kinderprostitutie mag niet genoemd worden wat het is ondenkbaar dat die zou bestaan. De zedenpolitie voldoet niet helemaal aan dat kenmerk. Men wilt die niet enkel ze is zelfs de heiligheid zelve. Maar het taboe is hier om wat de zedenpolitie bestrijd, de zonden der mensen willen we niet kennen, geen contact mee hebben zelfs niet eens bestrijden. Zoals elk taboe is die 'zondigheid' zeker zwaar in vraag te stellen. Maar het is wel moeilijker een taboe op te heffen op de afkeer van een zonde.
Een ander facet dat enerzijds het taboe versterkt maar anderzijds het juist in de aandacht brengt is de wreedaardigheid van de zedenpolitie. Hypocrisie, onmenselijkheid, willekeur en soortgelijke minachting van de mens zijn onlosmakelijk hiermee verbonden.
Maar hoe manifesteert deze zedenpolitie zich vandaag en specifiek in Antwerpen Noord?
Voor alle zekerheid moet hierbij gesteld worden dat deze beschrijving maar een beperkte weergave kan zijn en het zeker niet alles is. Daarvoor is enerzijds het fenomeen te groot en anderzijds zijn er zeker ook delen waar de informatie over ontbreekt. Geprobeerd is vooral het sociale belang er van te duiden, kleinere en/of geïsoleerde groepen kennen het taboe zeker ook en dikwijls zelfs nog gruwelijker maar hebben minder impact op het sociale geheel.
De klassieke vorm van zedenpolitie is gekend als inquisitie. Gekend is vooral de straf kant met processen en brandstapels. Maar hier van groter belang is het opsporende/uitvoerende deel; de politiekant. Er bestond een alternatief circuit dat naast pastoors functioneerde, enkele monnikenorden controleerde dit maar de veldwerkers werden geronseld in de 'betere' kringen. Tot ver in de 20e eeuw werden er zelfs speciaal ordes voor naar Antwerpen gestuurd. Het Kievitsklooster is daar nog een overblijfsel van. Deze invloed is de laatste decennia in Antwerpen en elders wel zwaar ingestort. Er wordt wel gepoogd dit nieuw leven in te blazen minder gebaseerd op een geestelijkheid.
Hierbij aansluitend heeft men een fascistische zedenpolitie. Een vreemde eend in de bijt en vnl een erfgenaam van de katholieke (of andere staats godsdienst) goeden zede controle. Men heeft wel enige nieuwe of vernieuwde regels maar in hoofdzaak is het het verder zetten van de katholieke kerkregels. Deze erfenis is zeker niet beter want wat nog enigszins goed was aan de kerkelijke als toezicht op sociaal gedrag is vervangen door een rassen en haat politiek. Er zijn tientallen mensen die zich heler dagen bezig houden met de 'heilige' zaak, controle op het gedrag van de straat. Jongen M kust meisje A in het openbaar. Z liep er wel vreemd bij enz.
Roddel,vooroordelen en achterklap is hier natuurlijk een deugd. Maar een politie die enkel waarneemt zou niet veel zin hebben. Deze treed ook daadwerkelijk op, dit begint met verbaal geweld maar als de zondaar niet wilt luisteren gaat men over tot meer geavanceerde acties, een lik op stuk beleid, inzetten van honden en andere dieren tot uiteindelijk rapporteren aan de hogere overheden.
Een meer bediscussieerde vorm is de officiële politie en verwanten. De politie heeft natuurlijk zijn reguliere politietaken. Maar wordt ook ingezet om te dienen als zedenpolitie. Politie moet dan niet wet en orde verzekeren maar staat in voor een goed gedrag en zeden. Zeker met systemen als overlastboetes creëert men zodoende een andere vorm van politie, een zedenpolitie ipv een reguliere politie. De scheiding met anderen is niet zo strikt zo men kan afvragen in hoever deze een afzonderlijk iets zijn of een deel van een andere zedenpolitie. In Antwerpen is er zeker een afzonderlijke rol voor daar de regels uit een ander maar wel verwante bron komen. Concreet een fascistische zedenpolitie werkt onder bevel van De Winter, een officiële zedenpolitie onder bevel van PJ. De opdeling is zeker niet absoluut en veel complexer en met meer vermenging.
De vierde grote groep is de Islamistische zedenpolitie. Dit is eigenlijk het apparaat waar men zo doodsbenauwd voor is als men over sharia ed spreekt. De vergissing die men maakt is dat men de 'strijders' verwart met het politiesysteem, in vergelijking zou denken dat de tempeliers de inquisitie waren. De strijders steunen nog op ridderidealen en dergelijke, vol waanzinnigheid maar toch met een medemenselijk kantje. De politie werking is echter zelden nog menselijk te noemen, reageert compleet als een machine, niet vatbaar voor rede en idealen is er zeker een vies woord. Het is zeker niet ongewoon dat deze zelfs de strijders veroordelen. (Tempeliers, Nacht der lange messen, ..)
Die idealistische invoering is natuurlijk lachwekkend en enkel een mogelijk, veelal zwaar overroepen gevaar van terreur. De politionele werking is wel compleet anders, deze steunt meer op oudere mensen. Het minimum ligt dan eerder rond de 40 en loopt zelfs tot ver in de 80. Een jongere bijdrage is meer secundair van belang en dient meer als leer en loop jongen. In Antwerpen is dergelijke politie al actief en controleert zelfs enkele winkelgebieden.
Als 5de speler kent men de Joodse zedenpolitie, deze valt wel buiten het Antwerpen-Noord gebied. Deze politie is zelfs de oudste en best georganiseerde. Er is in Antwerpen-Noord wel een sterke eigendom aanwezigheid van Joden. Maar de invloed van de zedenpolitie hierop is mij niet gekend.
Nr 6 is een vrij nieuwe telg en dat is de meer protestants/evangelische zedenpolitie. Qua doelgroep en belang is dit zelfs een van de meest belangrijke. Deze beperkt zich wel sterk tot het meer verbale. Dreiging met heksenveroordeling, tovenarij en dergelijke zijn hier niet ongewoon. Extreme/gedwongen veroordeling van zaken als seks en drugs is hier wel meer beperkt tot zelfs geruchten van het omgekeerde..
Van de Hindoe en Boeddhistische strekking ontbreken me de gegevens. Er is zeker enige interne politiewerking maar hoe en van welke aard weet ik niet. Mogelijk is hier meer sprake van maffia dan van zedenpolitie.
Er zijn er zeker nog een hele hoop kleinere en bovenstaande zijn zeker niet solide blokken.
Wie zijn nu de slachtoffers van deze zedenpolitie, en daar zijn de diverse vormen heel eensgezind in?
In de eerste plaats zijn dat de 'seks misdadigers'. Vrouwen zijn hier het voornaamste slachtoffer. Hun gedrag is zo wel altijd wat misdadig. Deze snode wezens lachen veel te veel, verleiden mannen, verstoren het verkeer en brengen de handelaars tot waanzin.
De tweede groep zijn de homoseksuelen. Die hun misdadigheid is toch duidelijk dat ze de ontkenning zijn van de misdaad der vrouwen. Stel je voor mannen die geen vrouw nodig hebben om gek te zijn. Dus duidelijk zelfs nog meer misdadig.
Deze groep is wel zeer belangrijk omdat ze zowat de enige is die ook naar buiten kan en durft komen. Om diverse redenen is het voor de meeste slachtoffers moeilijk tot onmogelijk om de zeden praktijk aan te klagen. Voor homoseksuelen is dit zeker ook geen lachertje maar zijn we al zover gevorderd dat het mogelijk is. De beschikbare kennis over zedenpolitie steunt dan ook grotendeels op hun ervaringen.
Een derde groep zijn kinderen, zeker die van de tienerbende. Hun geobsedeerd zijn met seks is spreekwoordelijk en die zitten ook volop met de andere misdaden bezig.
Een ook belangrijke groep zijn de genotsmiddelen gebruikers. Deze spiegelen heel duidelijk de kern waar het zeden fenomeen om draait. De hufter moet zich niet vergrijpen aan genot maar zich zedig bezinnen over de oorzaak van zijn ellende, en dat is natuurlijk zijn eigen zondigheid. Als hij regelmatig de leerplaatsen (kerk,synagoog,werklokaal enz) bezoekt, veel bidt en veel schuld belijdt komt het wel goed. Komt het niet goed dan is men duidelijk een slecht mens.
Het is triest om vast te stellen dat men juist voor die waanzin wel de multicultuur omarmt en een eensgezindheid bereikt die anders compleet ondenkbaar is. Zelfs hun slachtoffers kunnen niet eens de moed opbrengen om nog maar beperkt hun gelijkenis als hufter in een veelheid van culturen te vinden.
